(Please scroll down for English.) Man Ray’in bu dahiyane nesnesini ilk defa bir arkadaşımdan duymuştum. Sohbetlerimizden birinde, nesnenin esrarengiz büyüsüne kendini kaptırmış bir şekilde, dehşet dolu kocaman gözleriyle bana bu metronomu öylesine güzel ve ayrıntılı tasvir etmişti ki hikayenin sonunda nesnenin gücünü iliklerime kadar hissetmiştim; korkmuş, ama çok etkilenmiştim. Enstrüman çalanlar bilirler; metronom tam bir kabustur. Her bir vuruş kusursuz kesinlikte, gerçek olamayacak kadar muntazamdır; yorulmak nedir bilmez. Ve sizin için vardır; sizi nizama getirir, kontrol eder. Eğer ritmi kaçırıyorsanız bu sizin suçunuzdur. Dolayısıyla, bir noktadan sonra, dayanılmaz hale gelir ve bu kusursuzluk ve kesin bir süreklilik hali, insana korku verici ve hatta kendini küçük görmesine yol açacak bir güç gösterisidir. İşte beni en çok etkileyen, böylesine güçlü bir nesneyle, felsefe ve literatürde önemli bir yeri olan göz simgesinin buluşturulmuş olmasıydı. İnsanı ve insana dair